Kur u shpallën përfundimet e raundit të parë të zgjedhjeve lokale të 17 tetorit 2021 në Kosovë, dhe u bë e qartë se shumica e komunave do kalojnë në balotazh, interesimi i opinionit në Kosovë (si edhe për mua) u përqëndrua më së shumti për rezultatin e votimeve në komunën e Skenderajt (Drenicë). Nuk u ndjeva mirë kur mësova se në komunën e Skenderaj dolën në balotazh kryetari i deritashëm i kësaj komune, z.Bekim Jashari, me kandidatin e PDK-së. Ky i dyti madje është shumë më përpara se Bekimi në sasinë e votave të mara!
Por kjo ishte gjysma e së keqes. Ajo që tronditi jo veç mua, por besoj edhe shumicën e opinionit në Kosovë, (parë kjo nga reagimet nëpër media), ishin disa deklarata tronditëse nga deputetët e militantë të PDK-së, njëra më skandaloze se tjetra. Deputeti i PDK-së, Mërgim Lushtaku, u shpreh: “E respektojmë çdo familje, i respektojmë pa kushte, sigurisht që dëshirojmë që ata me qenë jashtë politikës, respekt për gjithkënd, por votën vetëm PDK-së”.
Ky zotëri , me këto fjalë, kërkon t’u thotë Jasharajve: “Detyra e juaj ishte që të na bënit trima e të ngriheshim në luftë. Me kaq e mbaruat detyrën. Politika dhe pushteti na takon ne, jo juve!” Mosmirënjohja, ka thënë Emanuel Kant, është më e liga e poshtërsive.
Menjëherë pas këtij deputeti dëgjuam gëzimin e shfrenuar në një video-film në Skenderaj nga dy militantë të PDK-së, duke thënë: "Ooo, mos të punon asgjë PDK-ja, e rrugët me lloçë le t’i lenë, se nuk e kemi dert, veç a ka fitu PDK-ja!, Gëzim ma të madh nuk ka më! "
Nuk vonoi shumë dhe në Fejsbook lexuam entuziazmin e papërmbajtur të deputet tjetër të PDK-së, znj. Ganimete Musliu, e cila na bëri me dije se këtej e tutje Drenica është e Presidentit Thaçi: "Ju përshëndet Drenica e presidentit Thaçi!" (!!!)
E pyesim këtë zonjë njëkohësisht dhe deputete: Për Ju zonjë kush është lavdia dhe krenaria e Drenicës dhe e gjithë Kosovës Hashim Thaçi apo familja e Adem Jasharit që u flijua e gjitha duke lindur prej atij flijimi të pashoq në botë Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës? Kjo deklaratë e kësaj zonje deputete të PDK-s, na detyron t’i themi: Peshkaqenëve iu shmangëm, ujqërit i vramë, por ja që po na grijnë pleshtat.
Dëgjo ti deputetja e Hashim Thaçit: Lavdia e Drenicës dhe e Kosovës janë Adem Jashari dhe familja e tij që hodhën themelet e lirisë së Kosovës. Të zëvendësosh Jasharajt me Hashim Thaçin do të thotë që t’i mohosh Jasharajt. Por kjo do të thotë edhe tjetrën: të jetoi Kosova pa lavdi. “Të jetosh pa lavdi, do të thotë të vdesësh çdo ditë nga pak”, ka thënë Napoleon Bonaparti.
Këto tre deklarata që rreshtova, (por faktikisht pati edhe shumë të tjera nga anëtarësia e PDK-së), vërtetuan atë që “Lavdia gjithmonë do të ketë edhe hakmarrjen e injorantëve!”, sikundër shprehet poeti kombëtar Arben Duka, Dhe faktikisht PDK-ja, e ndjekur në koalicione nga LDK, AAK e NISMA, me veprimtaritë e tyre politike dhe korruptive kanë 22 vjet që po e vdesin lavdinë e Jasharajve dhe të UÇK-së çdo ditë e nga pak. I tillë ishte edhe rasti i votimit në Skenderaj në datën 17 tetor 2021. Dhe kuptohet që këtë PDK-ja ia ka vënë vetes qëllim.
Nëse këto parti, përfshi edhe LVV, do të kishin menduar sesi ta ngrinin edhe lart e më lart lavdinë e Jasharajve dhe të Kosovës, (kur u mësua se Bekim Jashari rikandidoi për kryetar komune), do të thotë që ai kishte krijuar bindjen se do ta fitonte përsëri këtë funksion, bazuar në punën e ndërgjegjshme që kishte bërë këta katër vjet. Prej atij momenti, më e ndershme do të ishte që të gjitha partitë e tjera të mos paraqisnin kandidatura për komunën e Skenderajt. Por, duke ndodhur e kundërta, do të thotë se udhëheqjet e këtyre partive janë pa ndjenjë kombëtare, arsyetimin ua ka errësuar etja për pasuri (se pushteti të pasuron) por dhe për lavdi; por kam bindjen se këtë logjikë të paarsyeshme ua ka errësuar edhe hija që u bën lavdia e Jasharajve.
Kjo vërteton faktin tjetër, se këta që luftuan e që komanduan formacione të ndryshme të UÇK-së, në çast, nga njerëz të paqortueshëm u shndërruan në njerëz të pakëndshëm për popullin, gjë që e treguan zgjedhjet e 14 shkurtit të këtij viti.
Këto deklarata tregojnë edhe tjetrën, se këta të paqortueshmit e Qershorit 1999 i ka kap frika se humbasin privilegjet, prandaj bënë të pamundurën të fitonin kryetarin e komunës së Skenderajt, duke përfituar nga pasiviteti i Jasharajve, të cilëve nuk ua lejon dinjiteti të merren me makinacionet që u muar PDK-ja në komunën e Skënderaj.
Pse ndodhën ato makinacione? Këta individë-turmë të PDK-së, anëtarë e militantë, në rastin konkret ndryshojnë nga individi i veçuar, sikundër është në këtë rast Bekim Jashari kundër të cilit votuan, se ashtu i urdhëroi partia dhe interesi i vogël personal. Anëtarësia e PDK në Drenicë dhe militantët e saj, për vet faktin se janë shumë, kanë fituar ndjenjën e një fuqie të pamposhtur që i lejon t’u hapë rrugë disa instiktive, që kur janë të vetmuar, i kishin të frenuara. E, duke qenë në këtë lloj kolektiviteti, anëtarësia e PDK-së dhe militantët bashkë janë bërë diçka anonime, e për pasojë e papërgjegjshme, duke e zhdukur plotësisht ndjenjën e përgjegjësisë që i ka penguar gjithmonë si individë, si dhe u ka zhdukur aftësinë për të arsyetuar drejt. Si e tillë kjo masë amorfe e anëtarësisë dhe militantëve të PDK-së nuk ndjen as dyshim e as pasiguri, madje dyshimi u është ndryshuar sakaq në siguri të patundur. Si rrjedhojë, kjo lloj turme e vërtetoi veten se nuk e njeh kurrë etjen për të mbajtur të paprekshme lavdinë e Jasharajve që është dhe lavdia e Kosovës.
Kur Bekim Jashari mësoi disavantazhin e madh që pati më kundërkandidatin e PDK-së, kam bindjen se i kanë shkuar ndër mend fjalët e shprehura nga Tony Montana tek filmi “Scarface”: "Fjeta i qetë sepse isha i rrethuar nga miqtë. U zgjova dhe rreth meje pashë vetëm ujqër. Nuk e di, nëse ujqërit i kishin ngrënë miqtë, apo miqtë ishin bërë ujqër!" Por, jo më kot Viktor Hygo pat thënë: Luftën e bëjnë heronjtë, qeverisin maskarenjtë dhe përfitojnë horrat.
Pluralizmi politik është shipkur nga të pasurit në mënyrën më të thejshtë për t’i sunduar dhe për t’i përçarë njerëzit. Në pluralizmin politik, partitë thuhet se përfaqësojnë klasa të caktuara, por faktikisht nuk ndodh ashtu. Çdo parti në zhvillimet e sotme të shoqërisë njerëzore përfaqëson një grup të caktuar shoqëror. Madje, në Kosovë partitë përfaqësojnë një krahinë të caktuar. Këto parti, duke u zotëruar ndërgjegjen anëtarëve dhe militantëve të tyre, zotërojnë edhe ata vetë, dhe prej atij momenti ata nuk janë më të lirë.
Kurse i pavaruri Bekim Jashari, (i cili vjen nga burimi ku rrodhi lirë e gjithë popullit të Kosovës), ai gjithçka e miraton vetëm në popull dhe para përfaqësuesve të zgjedhurve të atij populli dhe askënd tjetër. Kjo është demokraci e vërtetë.
Ndërsa kushdo tjetër që të zgjidhet kryetar i komunës së Skenderajt, duke qenë i përzgjedhur nga partia, ai para se ta shtroi për miratim vendimin në asamblenë e Komunës, duhet ta miratoi në parti, sepse nuk është i lirë ta çoi drejt e në popull pa ia dhënë lejen partia. Ai do ta bëjë këtë rregullisht se është ushtar i bindur i partisë dhe nuk punon me mend e tij, por të udhëheqjes së partisë; se ai si i pavarur nuk fiton kurrë ngaqë nuk e gëzon autoritetin e Bekim Jasharit.
Duke i besuar pushtetin lokal Bekim Jasharit, është shumë më në interes dhe në dobi të Kosovës, sepse nderon sakrificën më sublime në historinë e Kosovës. Mund të mos duash Bekim Jasharin pse ka pas guximin dhe e ka kritikuar kryetarin e PDK-s së Drenicës, por është e pamundur të mos duash nderin e Kosovës, Familjen e Jasharajve. Duke votuar Jasharajt edhe vetë e gjithë Drenica burrërohet, bëhet më dinjitoze se sa ka qenë. Dinjiteti shpreh kundërshtimin e shpirtit të instinktit. Më vjen shumë keq që po e them, por me sa duket, kështu i kanë dashur Jasharajt votuesit dhe ata që nuk dolën në votimet e datës 17 tetor 2021 në Drenicë, edhe kur Jasharajt u sakrifikuan të gjithë për Kosovën.
Shpresojmë se, kur ajo anëtarësi dhe ata militant të PDK-së si dhe indiferentët e datës 17 tetor 2021 do të shkojnë për të votuar në balotazh duke e përqendruar mendimin e tyre në dobi të Kosovës dhe jo në dobi të partisë. Lusim që kjo dashuri për Jasharajt të mos jetë kënaqësi e vdekur, por dëshirë e gjallë drejt dinjitetit kombëtar!
