Në maj të vitit 1940, Britania e Madhe, nën udhëheqjen e Sir Winston Churchill, krijoi një qeveri të koalicionit të gjitha partive, gjoja për të lundruar Britaninë dhe aleatët e saj gjatë Luftës së Dytë Botërore. Politika e brendshme partiake, në përgjithësi, u pezullua për interesin kombëtar.
Në vitin 2025, 80 vjet pas përfundimit të atij konflikti, lufta mbetet një pjesë e padëshiruar e jetës sonë në Evropë. Pushtimi i Rusisë në Ukrainë, lufta e saj hibride e vazhdueshme nëpër Evropë dhe strategjia e saj për të minuar demokracinë në Ballkanin Perëndimor, kryesisht përmes përfaqësuesit të saj në Beograd, janë të gjithë tregues se paqja dhe stabiliteti afatgjatë është shumë larg.
Dhe me një ndryshim dramatik të drejtimit nga administrata e re në Uashington, zhvendosja gjeopolitike në një rend botëror më transaksional, i dominuar nga liderë autoritarë që synojnë të ndjekin rrugën e tyre, duhet të jetë një thirrje zgjimi për këdo që ka një pozitë me ndikim në Kosovë. E thënë thjesht, gjërat nuk do të jenë më njësoj. Të paktën jo për tre vitet e gjysmë.
Bota ka ndryshuar para syve tanë dhe kështu ne duhet ta njohim atë ndryshim dhe të reagojmë ndaj tij. Këto janë kohë me rrezik të madh, jo vetëm brenda kufijve të Kosovës, por edhe përtej tyre.
Dhe ky është sfondi i ngërçit aktual politik të Kosovës.
Përderisa nuk po sugjeroj që në Kosovë të formohet një qeveri e koalicionit me të gjitha partitë, duke mbledhur përfaqësues nga të gjitha partitë për t'u marrë me çështjet më urgjente të brendshme dhe ndërkombëtare, koha nuk është në anën e Prishtinës për të gjetur një zgjidhje.
Duke qenë dëshmitar i qasjes së Uashingtonit ndaj marrëdhënieve ndërkombëtare dhe politikës së jashtme gjatë dy muajve të fundit, veçanërisht trajtimin e aleatëve të vjetër të dekadave, kushdo mund ta hamendësojë se çfarë "marrëveshjeje" do të përpiqet t'i imponojë Trump Ballkanit Perëndimor.
Është vetëm çështje kohe para se situata në Kosovë/Serbi të arrijë në krye të listës së detyrave të Zyrës Ovale. Nëse mburrjet e Trump për përfundimin e luftës në Ukrainë do të dështojnë dhe ata largohen nga negociatat, dhe me luftën në Gaza jo më afër përfundimit, do të kishte kuptim që Presidenti të kërkonte një tjetër sukses në politikën e jashtme për të treguar se sa efektiv është ai në skenën botërore. Dhe me një konsideratë të pakët për pozicionin e BE-së nëse qasja e Uashingtonit ndaj Ukrainës është diçka për t'u bërë, rezultati për Kosovën mund të mos jetë i mirëpritur.
Pa një qeveri funksionale me të cilën do të angazhohej, SHBA thjesht do të ndjekë një politikë të interesit vetjak. Në këto rrethana, peshorja ka të ngjarë të kthehet në favor të Serbisë.
Kosova me të drejtë është krenare për vlerat e saj të fituara me vështirësi demokratike, por besoj se tani është momenti që përfaqësuesit e saj të zgjedhur të demonstrojnë tri cilësi kryesore; pragmatizëm, kompromis dhe unitet. Dallimet politike duhet të lihen mënjanë për interesin kombëtar, siç ishin në Londër në vitin 1940.
Dhe bota po shikon.
