Kur Vuçiq u largua nga Partia Radikale Serbe me një shumicë të madhe anëtarësh kyç dhe themeloi Partinë Progresive Serbe, ai mori shuma të mëdha parash nga shërbimet sekrete të disa vendeve kyçe euroatlantike për fushatën zgjedhore.
Në fakt, ndarja e Partisë Progresive Serbe nga Partia Radikale Serbe ishte e qëllimshme.
Sepse ata që i dhanë mbështetje financiare dhe logjistike Vuçiqit, e përfytyruan atë lëvizje nga njëra anë si një kurth populist, ose si një grep për votat e popullit serb dhe nga ana tjetër si një ndryshim të kursit politik dhe ideologjik të kësaj Partie të madhe popullore, prej atij klerofashist dhe rusofil, në atë pro evropian dhe pro amerikan.
Sepse Partia Radikale Serbe, edhe pse fitoi zgjedhjet parlamentare të Serbisë dy herë radhazi, nuk erdhi kurrë në pushtet pa mbështetjen e Uashingtonit dhe Brukselit.
Kjo është arsyeja pse Vuçiqit i duhej akti i kthimit nga djalli (Zaul) te engjëlli (Paul) për të mashtruar diplomatët kryesorë nga Brukseli dhe Uashingtoni.
Fatkeqësisht, ky mashtrim pati sukses sepse Partia Progresive Serbe u bë një kurth për diplomatët euroatlantikë që ndihmuan Vuçiqin në financa dhe logjistikë.
Sepse Partia Përparimtare Serbe ndryshoi vetëm emrin, taktikën dhe strategjinë e veprimit, por jo edhe ideologjinë, qasjen dhe përmbajtjen. Ajo mbeti Parti Radikale Serbe në këto tre elemente kyçe.
Në këmbim, Vuçiq u premtoi atyre njohjen e Kosovës deri në vitin 2017.
Nga ana tjetër, ai ra dakord me Rusinë që me fondet nga Brukseli që çdo vend i meriton për integrim, ta forcojë vendin ekonomikisht dhe ushtarakisht, duke e bërë sërish lider të Ballkanit Perëndimor.
Jo vetëm kaq, por ai i premtoi Putinit se do të bënte gjithçka të mundshme dhe të pamundur që Serbia të mos bëhet kurrë anëtare e plotë e BE-së, veçanërisht e NATO-s.
Jo vetëm kaq, por duke e mbajtur peng Kosovën përmes veriut të saj, Bosnjën përmes Republika Srpska, si dhe Malin e Zi dhe Maqedoninë Veriore përmes Kishës Klero-Fashiste Serbe, ai arriti të sigurojë që këto dy të fundit t'i mbajë larg nga anëtarësimi i plotë në BE, dhe për shkak të Kosovës edhe Shqipërinë.
Balkan Open është vërtetë provë e kësaj që po them.
Sepse "Ballkani i Hapur" është në të vërtetë "Bruksel i Mbyllur".
Vuçiq, i cili imiton Millosheviçin dhe Putinin në politikën e brendshme dhe Titon në politikën e jashtme, i ka përsosur aq shumë aktrimin demagogjik (mashtrimin) dhe gënjeshtrat e Dobrica Qosiqit, saqë i ka futur në xhep të gjithë liderët ballkanikë, përfshirë Erdoganin dhe Orbanin.
Nga ana tjetër, ai futi në xhep të gjithë liderët e partive evropiane të ekstremit të djathtë që lobojnë pafund për interesat e Serbisë.
Por kjo nuk është e gjitha.
Me ndihmën e Hashim Thaçit dhe Edi Ramës, ai e ktheu Grenellin dhe shumë ish-zyrtarë të tjerë të administratës Trump në lojtarë të tij.
Nga ana tjetër, duke imituar Titon në politikën e jashtme, ai ringjalli nga hiri Feniksin, pra Lëvizjen e të Paangazhuarve, e cila shpërdoron lobimin ndërkombëtar për interesat klero-fashiste dhe hegjemoniste të politikës serbe.
Dëshmi për këtë është Samiti i Lëvizjes së të Paangazhuarve i mbajtur një muaj më parë në Beograd.
Kur kësaj i shtohet fakti që Vuçiq ka mbështetjen e heshtur të Macronit, qeverive të pesë vendeve që nuk e njohën Kosovën dhe Kinës, atëherë në këtë mënyrë rrumbullakoset fuqia e vërtetë e Qeverisë së Vuçiqit.
Megjithatë, nuk do të kalojë shumë kohë dhe loja e tij djallëzore do të deshifrohet edhe nga politikanët më idiotikë të Bruksel-it dhe Uashington-it.
Ju garantoj që nuk i keni dëgjuar dhe lexuar kurrë më parë këto që po ju them.
Por gjithashtu ju garantoj në vërtetësinë e tyre.
Ju uroj shëndet dhe që së shpejti të bindeni në vërtetësinë e tyre.
