Është shkruar e thënë mjaft për Masakrën e Tivarit.Por për historinë e errët,Masakër e paparaparë deri më tani nga të gjitha luftrat kombit shqiptar i pretendohej shurja nga faqja e dheut,që këso masakër nuk kidshte ndodhur ndokund as dy a tre mijë vjet më pare.Jo.Por për Masakrën e ndodhur në Tivar,në pranverën e vitit 1945,në prill,që sot është nën juridiksionin e Malit të Zi.Por fjalët e para për Masakrën e Tivarit të djemve shqiptarë më të zgjedhurit në Kosovë i kam ndëgjuar po nga babi im(ndjesë paste),i cili ishte njëri ndër pjesëmarrsit e kësaj masakre i cili i shpëtoi me mund e sakrifica të mëdha.
Biro,më thoshte babi;’’Sa shqiptarë u pushkatuan,u masakruan dhe nga kush u pregadit dhe si u bë organizimi,për të gjithë ata të cilët mbeten të vrarë dhe të masakruar në këtë masakër,ku ishin të gjithë të rinjë mosha mesatare 18 deri 25 vjeq,rasti mbetet enigmë,por një e di se ata të vrarit dhe ne të pshtuarit nga kjo masakër e Tivarit,ishim të pafajshë dhe të pambrojtur dhe më brengose ishte për babin se pse autoritetet e shtetit SHqiptarë,edhe pse ata kalonon nëpër token e SHqipnisë,nuk i doli në ndihmë askush për të na liruar thoshte babi.
Piskamën e të vrarëve s’ka për ta mbuluar harresën e Masakrës së Tivarit
Babi filloi pastaj rrëfimin e kësaj masakre shumë me vështerësi sepse kishte humbur disa shok dhe bashkëfshatrë më të mirët dhe moshès më të bukur ku ata munden të ishin një prespektiv e së ardhmës e shtetit tonë Kosovës.’’Na morrën e na quan në Suharek-tani THeranda,ku qëndruam një natë.Nga Suhareka na nisën për në Prizren.Prej Suharekës ishin edhe XHemë Suka,Jetullah Suka,Avdyl Suka,Jahir Suka,Ali Hoxha,XHemajli Hoxha,Met Pirku,Qerim Bajraktari,Ramë Qollaku,Halil Qollaku,Mustafë Zekolli,Bajram Lumi,Musë Iballi,Sadri Iballi,Asllan Bllaca,Bajram Bllaca,Isuf Kroni,IsufGuraziu dhe Dervish Hoxha.Pastaj pas disa ditëve qëndrimi në Prizren na u bashkangjitën edhe Rexhep Lezi,Musli Lezi,Rifat Guraziu e SelimBaku.
Gjatë rrugëtimit nëpër SHqipëri,ishim 3800 veta ku mbrritem në Tivar.Duke pushuar pak aty erdhi një malazez dhe ju tha ushtarëve të vet;’’bëni gati armët se këta janë ballista’’.Në Tivar u sulmuam brutalisht.Mbeten shumë të vrarë.Nëpër kufoma kalova dhe pak ma tej hyra në një ullishte.Në ato momente kur filloi masakra ishe duke ia ngjeashur kokën Musli Iballit, bashkëfshatarit tim që i dhimte koka shum dhe i cili i kishte pështuar masakres dhe takohet me Rexhë dhe Mus Lezin,dhe ata me kishin vrejtur edhe mua por edhe pse kishim qen afër nuk i kam pa ,dhe ata më treguan kur mbritem pas disa muajve në vendlindjet tona,se duke qen në ikje për ta shpëtuar kokën,se Musli Iballin e kishte vrarë nga shtëpia e tij duke shti me armë në turmën që po ikte,SHaban Durakoviqi e kishte lënë për vdekje në vend Musli Iballin.
Unë, thoshte babi,pak ma tej pasi dy ditë e net i vetmuar kishte qendruar në pyllë,iu dorëzova një gruaje plak që i runte dhentë dhe ajo me garantoi se askush nuk do të guxonte te prek as me kisht te vogël pasi burri i saj ishte kryetar fshati dhe ashtu doli që pastaj duke qendruar për dy vite si i zhdukur në Kroaci,Slloveni e tani në vendlindje kthehet kur e ama dhe bashkëshortja Naxhie dhe vajza që ai e kishte lanë disa muajsh tani iu kishte afruar 3 vjetëve,por gëzim ishte për të gjithë ata që më pritën biro por për mua jo sepse kishin mbetur të vrarë në Tivar;’’Rifat Guraziu,Isuf Guraziu,Musli Iballi,Sadri Iballi,Isuf Hajrizi Kroni,Mustafë Zekolli,Asllan Bllaca,Metë Pirku,XHemajli Shaqir Hoxha,Bajram Lumi,Jahir Suka,Qerim Bajraktari,Ibrahim Baku,të gjithë bllacian ishin 20 vjeçar dhe s’mund të harrohen kurrë.Ishin rinia shqiptare e Kosovës…Ishin antikomonistë shqiptarë që do të shkatrronin komunizmin që u instalua në Kosovë e SHqipëri.Ata u vranë e masakruar në Tivar e kudo vetëm e vetëm që ta ndesin komunizmin edhe në Kosovë. Në këtë vend që vetëm komunizmi nuk mund të ketë vend…Ata flasin,thërrasin,piskasin;J0 komunizmit në Kosovë. Është shumë interesantë se babai shumë herë kritikonte;’’pse nuk po del donjë libër pë Bllacën?Pse nuk doli askush të shkruaj për Bllacën tonë dhe historinë e këtij fshati?
Pa menduar fare se pas luftës së UÇK-së do të del dikush që të shkruaj një libër Bllaca(Monografi),që tani po ky dikushi dihet.Ky është historian Adem Dërguti dhe Reshep SHahu nga SHqipëria,që nëntitujt e këti libri janë;Bllaca nëpër histori,Ramë Bllaca dhe Kulla e tij,Qazim Bllaca,Asllan Fazliu,Masakra e Tivarit dhe Bllaca,Bllaca dhe UÇK-ja.Por babai nuk arriti ta shijoj historikun dhe mrekullit e këtij libri të këtyre autorë,e që njëri ishte bllacian që babai ne të kishte shpresa.Por pa menduar fare babai që kurr e kurrës nuk do ti shkonte mendja se një ditë pas 20 vitesh të vdekjes së tij,që mu biri i tij(autori)të shkruaj një libër për historikun e babait dhe jetën e tij me shum mundime e sakrifica por edhe për menqurin e dhuntuar nga Përendi-ZOTI,për aftësit dhe parashikimet e babait që ishin marramendëse.
Është shumë interesant, se 70 për qind e materialit që e kam tubuar dhe botuar në këtë libër,janë thënjet historike që i kam ndëgjar nga babai im.
Biro, më thoshte babai;Bllaca gjithnjë ka qenë shënjestër e të gjitha luftrave sepse bllacianet gjithmonë e gjithëherë janë sakrifikuar për liri.Pataj babai thoshte se në këtë fshat të lashtë shqiptar,jetonin njerëz punëtorë dhe që dinë ta nderojnë punën.Por edhe kanë ditë ta nderojnë shkollën e dijen.Por,kanë ditë të ndijen thellë mungesën e lirisë.
Bllaca e ka historikun e vet biro.
Dhe historikun e mbushur me shembuj të pafundsakrificash e qëndrestarësh, ma mendu fare se për këtë ngjaParashikimet e babait për luftën e UÇK-së
Babi ishte gjallë kur del hapur në skenë edhe publikisht Ushtria Çlirimtare e Kosovë. (UÇK).Aty ishte i kyqur e që kishte ardhur nga diaspora si shumë të tjerë për çlirimin e vendit,Naser Krasniqi,që kishte grad ushtarake,me nofkën’’Bashkim Fino’’,e që babai me padurim donte të takohej më te por jeta e ndau nga ky takim gjë që ishte e rënd edhe për nipin tonë Naserin,sepse donte ti thonte;’’Ata që e kanë kapur armën në dorë,do të jenë po ata djemt që i paska falur Allahu e i kanë lindur e rritur prindrit,për të çliruar Kosovën dhe për ta vulosur njëher e përgjithëmonë nënshtetësinë e pavarësisë të shtetit të Kosovës.Por,donte ti thonte shumë ushtar,civil ,qytetar,fëmi,gra e pleq të rinjë e të reja kanë për tu sfiduar për Kosovën mëmë,sepse në përballje jeni me çetnik,kriminel,siç çshtë Serbia,por në fund do të gadhnjejë drejtësia dhe to të fitoj gjaku i derdhur i dëshmorëve gjaku i të masakruarëve.Por,pastaj për disa vite populli ynë apo kombi shqiptar nuk do të bëhet rehat edhe disa vite pas përshkak të ‘’karrikës’’ se ma shumë udhëheqsat do të luftojnë për interesat e veta personale se për ato kombëtare derisa do të del një tjetër parti që do të udhëheq me shtetin e Kosovës dhe do të jetë e sukseshme.Por donte ti thonte nipit babai se të drejta e serbeve (dhe supozonte se do të ketë trysni nga ndërkombëtarët),do të jenë mbi nivelin e standardeve të minoriteteve në krahasim me shtetet tjera Evropiane e Botërore.
Tivari t’merri më i keq për shqiptarët,Babai im i mbijetuar i kësaj masakre
Është shkruar e thënë mjaft për Masakrën e Tivarit.Por për historinë e errët,Masakër e paparaparë deri më tani nga të gjitha luftrat kombit shqiptar i pretendohej shurja nga faqja e dheut,që këso masakër nuk kidshte ndodhur ndokund as dy a tre mijë vjet më pare.Jo.Por për Masakrën e ndodhur në Tivar,në pranverën e vitit 1945,në prill,që sot është nën juridiksionin e Malit të Zi.Por fjalët e para për Masakrën e Tivarit të djemve shqiptarë më të zgjedhurit në Kosovë i kam ndëgjuar po nga babi im(ndjesë paste),i cili ishte njëri ndër pjesëmarrsit e kësaj masakre i cili i shpëtoi me mund e sakrifica të mëdha.
Biro,më thoshte babi;’’Sa shqiptarë u pushkatuan,u masakruan dhe nga kush u pregadit dhe si u bë organizimi,për të gjithë ata të cilët mbeten të vrarë dhe të masakruar në këtë masakër,ku ishin të gjithë të rinjë mosha mesatare 18 deri 25 vjeq,rasti mbetet enigmë,por një e di se ata të vrarit dhe ne të pshtuarit nga kjo masakër e Tivarit,ishim të pafajshë dhe të pambrojtur dhe më brengose ishte për babin se pse autoritetet e shtetit SHqiptarë,edhe pse ata kalonon nëpër token e SHqipnisë,nuk i doli në ndihmë askush për të na liruar thoshte babi.
Piskamën e të vrarëve s’ka për ta mbuluar harresën e Masakrës së Tivarit
Babi filloi pastaj rrëfimin e kësaj masakre shumë me vështerësi sepse kishte humbur disa shok dhe bashkëfshatrë më të mirët dhe moshès më të bukur ku ata munden të ishin një prespektiv e së ardhmës e shtetit tonë Kosovës.’’Na morrën e na quan në Suharek-tani THeranda,ku qëndruam një natë.Nga Suhareka na nisën për në Prizren.Prej Suharekës ishin edhe XHemë Suka,Jetullah Suka,Avdyl Suka,Jahir Suka,Ali Hoxha,XHemajli Hoxha,Met Pirku,Qerim Bajraktari,Ramë Qollaku,Halil Qollaku,Mustafë Zekolli,Bajram Lumi,Musë Iballi,Sadri Iballi,Asllan Bllaca,Bajram Bllaca,Isuf Kroni,IsufGuraziu dhe Dervish Hoxha.Pastaj pas disa ditëve qëndrimi në Prizren na u bashkangjitën edhe Rexhep Lezi,Musli Lezi,Rifat Guraziu e SelimBaku.
Gjatë rrugëtimit nëpër SHqipëri,ishim 3800 veta ku mbrritem në Tivar.Duke pushuar pak aty erdhi një malazez dhe ju tha ushtarëve të vet;’’bëni gati armët se këta janë ballista’’.Në Tivar u sulmuam brutalisht.Mbeten shumë të vrarë.Nëpër kufoma kalova dhe pak ma tej hyra në një ullishte.Në ato momente kur filloi masakra ishe duke ia ngjeashur kokën Musli Iballit,bashkëfshatarit tim që i dhimte koka shum dhe i cili i kishte pështuar masakres dhe takohet me Rexhë dhe Mus Lezin,dhe ata me kishin vrejtur edhe mua por edhe pse kishim qen afër nuk i kam pa ,dhe ata më treguan kur mbritem pas disa muajve në vendlindjet tona,se duke qen në ikje për ta shpëtuar kokën,se Musli Iballin e kishte vrarë nga shtëpia e tij duke shti me armë në turmën që po ikte,SHaban Durakoviqi e kishte lënë për vdekje në vend Musli Iballin.
Unë, thoshte babi,pak ma tej pasi dy ditë e net i vetmuar kishte qendruar në pyllë,iu dorëzova një gruaje plak që i runte dhentë dhe ajo me garantoi se askush nuk do të guxonte te prek as me kisht te vogël pasi burri i saj ishte kryetar fshati dhe ashtu doli që pastaj duke qendruar për dy vite si i zhdukur në Kroaci,Slloveni e tani në vendlindje kthehet kur e ama dhe bashkëshortja Naxhie dhe vajza që ai e kishte lanë disa muajsh tani iu kishte afruar 3 vjetëve,por gëzim ishte për të gjithë ata që më pritën biro por për mua jo sepse kishin mbetur të vrarë në Tivar;’’Rifat Guraziu,Isuf Guraziu,Musli Iballi,Sadri Iballi,Isuf Hajrizi Kroni,Mustafë Zekolli,Asllan Bllaca,Metë Pirku,XHemajli Shaqir Hoxha,Bajram Lumi,Jahir Suka,Qerim Bajraktari,Ibrahim Baku,të gjithë bllacian ishin 20 vjeçar dhe s’mund të harrohen kurrë.Ishin rinia shqiptare e Kosovës…Ishin antikomonistë shqiptarë që do të shkatrronin komunizmin që u instalua në Kosovë e SHqipëri.Ata u vranë e masakruar në Tivar e kudo vetëm e vetëm që ta ndesin komunizmin edhe në Kosovë. Në këtë vend që vetëm komunizmi nuk mund të ketë vend…Ata flasin,thërrasin,piskasin;J0 komunizmit në Kosovë. Është shumë interesantë se babai shumë herë kritikonte;’’pse nuk po del donjë libër pë Bllacën?Pse nuk doli askush të shkruaj për Bllacën tonë dhe historinë e këtij fshati?
Pa menduar fare se pas luftës së UÇK-së do të del dikush që të shkruaj një libër Bllaca(Monografi),që tani po ky dikushi dihet.Ky është historian Adem Dërguti dhe Reshep SHahu nga SHqipëria,që nëntitujt e këti libri janë;Bllaca nëpër histori,Ramë Bllaca dhe Kulla e tij,Qazim Bllaca,Asllan Fazliu,Masakra e Tivarit dhe Bllaca,Bllaca dhe UÇK-ja.Por babai nuk arriti ta shijoj historikun dhe mrekullit e këtij libri të këtyre autorë,e që njëri ishte bllacian që babai ne të kishte shpresa.Por pa menduar fare babai që kurr e kurrës nuk do ti shkonte mendja se një ditë pas 20 vitesh të vdekjes së tij,që mu biri i tij(autori)të shkruaj një libër për historikun e babait dhe jetën e tij me shum mundime e sakrifica por edhe për menqurin e dhuntuar nga Përendi-ZOTI,për aftësit dhe parashikimet e babait që ishin marramendëse.
Është shumë interesant,se 70 për qind e materialit që e kam tubuar dhe botuar në këtë libër,janë thënjet historike që i kam ndëgjar nga babai im.
Biro, më thoshte babai;Bllaca gjithnjë ka qenë shënjestër e të gjitha luftrave sepse bllacianet gjithmonë e gjithëherë janë sakrifikuar për liri.Pataj babai thoshte se në këtë fshat të lashtë shqiptar,jetonin njerëz punëtorë dhe që dinë ta nderojnë punën.Por edhe kanë ditë ta nderojnë shkollën e dijen.Por,kanë ditë të ndijen thellë mungesën e lirisë.
Bllaca e ka historikun e vet biro.
Dhe historikun e mbushur me shembuj të pafundsakrificash e qëndrestarësh, ma mendu fare se për këtë ngjaParashikimet e babait për luftën e UÇK-së
Babi ishte gjallë kur del hapur në skenë edhe publikisht Ushtria Çlirimtare e Kosovë. (UÇK).Aty ishte i kyqur e që kishte ardhur nga diaspora si shumë të tjerë për çlirimin e vendit,Naser Krasniqi,që kishte grad ushtarake,me nofkën’’Bashkim Fino’’,e që babai me padurim donte të takohej më te por jeta e ndau nga ky takim gjë që ishte e rënd edhe për nipin tonë Naserin,sepse donte ti thonte;’’Ata që e kanë kapur armën në dorë,do të jenë po ata djemt që i paska falur Allahu e i kanë lindur e rritur prindrit,për të çliruar Kosovën dhe për ta vulosur njëher e përgjithëmonë nënshtetësinë e pavarësisë të shtetit të Kosovës.Por,donte ti thonte shumë ushtar,civil ,qytetar,fëmi,gra e pleq të rinjë e të reja kanë për tu sfiduar për Kosovën mëmë,sepse në përballje jeni me çetnik,kriminel,siç çshtë Serbia,por në fund do të gadhnjejë drejtësia dhe to të fitoj gjaku i derdhur i dëshmorëve gjaku i të masakruarëve.Por,pastaj për disa vite populli ynë apo kombi shqiptar nuk do të bëhet rehat edhe disa vite pas përshkak të ‘’karrikës’’ se ma shumë udhëheqsat do të luftojnë për interesat e veta personale se për ato kombëtare derisa do të del një tjetër parti që do të udhëheq me shtetin e Kosovës dhe do të jetë e sukseshme.Por donte ti thonte nipit babai se të drejta e serbeve (dhe supozonte se do të ketë trysni nga ndërkombëtarët),do të jenë mbi nivelin e standardeve të minoriteteve në krahasim me shtetet tjera Evropiane e Botërore.
