Oj Serbi kriminale dhe Kishë Ortodokse Serbe, larg duart nga Kosova dhe nga shqiptarët, dhe mos u kruani me shqiptarët, sepse ka ardhur koha që t’i paguani një për një të gjitha gjenocidet serbe të kryera ndaj shqiptarëve.
Serbia dhe Kisha Ortodokse Serbe, siç pretendon me falsitet Car Llazarin, një luftëtar serb ta shenjtërojë në Sveti Llazar, nesër edhe Aleksandër Vuçiqin, Ivica daçiqin, Vojisllav Sheshelin, Edi ramën, Baton Haxhiun-Stanishiqin dhe Dritan Abazoviqin, gjithashtu mund t’i shenjtërojë me falsitet të njëjtë.
Serbia dhe Kisha Orthodokse Serbe janë krijesa artificiale. Serbinë dhe Kishën Ortodokse Serbe i ka mallkuar dhe do t’i dënojë edhe Zoti.
Nataliteti i Serbisë është tkurrur. Serbisë po t’ia heqim hungarezët e Vojvodinës, boshnjakët e Sanxhakut, shqiptarët e Luginës së Preshevës dhe po t’ia heqim romët, mbeten shumë pak serbë.
Për këtë shkak Aleksandër Vuçiqi në marrëveshje me pobratimin e tij Edi Rama, u kanë mundësuar dhëndurëve serbë që të blejnë qindra femra shqiptare nga Shqipëria për tu martuar dhe për ta rritur natalitetin e Serbisë kriminale.
Serbia dhe Kisha Ortodokse Serbe, janë simbioza e vetme në botë pa identitet kombëtar, kulturor, fetar e njerëzor, të cilët i bashkon vetëm çmenduria për të vrarë e masakruar shqiptarët.
Serbia dhe Kisha Ortodokse Serbe janë të vetmet në botë që mburren duke vrarë, masakruar e dhunuar, për tu faktorizuar duke okupuar troje e popuj tjerë.
Serbia dhe Kisha Ortodokse Serbe në tërë historinë e vet shquhen vetëm për nxitje luftërash, për vrasje, masakra dhe okupime, e më së shumti të kombit shqiptar dhe të trojeve shqiptare, edhe pse shqiptarët janë kombi më i vjetër autokton në Ballkan.
Shugurimi i Metropilitit Joanikije në krye të Kishës Ortodokse Serbe në Cetinë më 5 shtator 2021, ku ndodhet selia e Mitropolitit të Malit të Zi, që u shoqërua me protesta të fuqishme nga malazezët që e kundërshtuan fuqishëm këtë akt të shëmtuar, që ishte dirigjuar nga Serbia për ngritjen e tensioneve fetare ndëretnike në Malin e Zi, është se Serbia dhe Kisha Ortodokse Serbe nuk ka për qëllim misionin fetar për fisnikërimin shpirtëror e moral të besimtarëve, por përkundrazi qëllimi i saj është okupues dhe hegjemonist të Serbisë kriminale.
Vetë fakti se Patriarku i Kishës Ortodokse Serbe Porfirije dhe Mitropoliti Joakimije në Manastirin në Cetinë arritën me helikopter, e të shoqëruar nga forcat e armatosura dhe njësitë anti-terror të Malit të Zi të organizuar nga surrogati shqiptar zv/kryeministri Dritan Abazoviq, tregon qëllimin okupues dhe hegjemonist të Serbisë kriminale.
Vetë fakti se pati përleshje mes protestuesve të këtij shugurimi të shëmtuar mes protestuesve dhe policisë, ku pati plagosje dhe arrestime, tregon qëllimin okupues dhe hegjemonist të Serbisë Kriminale.
Vetë fakti se popët serbë gjatë këtij shugurimi të shëmtuar kqnduan kqngë nacionaliste serbe, “Kur ushtria të kthehet në Kosovë”, tregon qëllimin okupues dhe hegjemonist të Serbisë dhe të Kishës Ortodokse Serbe.
Patriarku serb Porfirije, në cilësinë e Mitropolitit për Zagrebin dhe Lubjanën, më datë 24 nëntor 202o, para mediave serbe, deklaroi se, “Kosova dhe Metohia është çështje integriteti e serbëve, dhe se në rast se e humbim atë themel të ekzistencës nuk shoh që populli serb ka një të ardhme. Kjo nuk kupton armiqësi ndaj askujt, por Kosova dhe kisha janë vertikale që projektojnë të kaluarën pa të cilën nuk ka të ardhme. Miti është çështje imagjinate, dhe Kosova është zotim për patriarkun tonë dhe kishën tonë, është gjë identitare…, interesi jetik i kishës dhe ruajtja e Kosovës dhe ndërtimi i tempullit të Shën Savës. Kisha zyrtare nuk ka hapësirë tjetër për veprim përveç njerëzve dhe shtetit në të cilin jeton dhe se bashkëpunimi me institucionet zyrtare duhet të jetë marrëdhënie e natyrshme. Të gjithë patriarkët e mëparshëm ishin të hapur për dialog e bashkëpunim me shtetin”.
O Patriark Porfirije, këtë deklaratë që e bëre kur ishe Mitropolit për Zagrebin dhe Lubjanën, e paske bërë që nëpërmjet këtyre deklaratave nacionaliste luftënxitëse anti-shqiptare, të imponohesh që më 17 shkurt 2021 u zgjodhe Patriark i Kishës Ortodokse Serbe, tre muaj pas vdekjes së Patriarkut Irinej nga KOVID 19.
Patriarku Porfirije, pas zgjedhjes Patriark i Kishës Ortodokse Serbe, deklaroi se, “ Në radhë ta parë do t’i keni serbët e Kosovës, dhe se për të dhe për Kishën Ortodokse Serbe të parë do të jenë serbët e vuajtur të Kosovës. Shqetësimi i madh për të dhe Kishën Ortodokse Serbe do të jetë Kosova dhe Metohia e shumëvuajtur, Jerusalemi i juaj shpirtëror. Kosova dhe Metohia për serbët nuk është thjeshtë një mit. Kosova është besëlidhja jonë . Kosova është zemra e Serbisë”.
O Patrijark Porfirije, në Kosovë asgjë nuk është serbe, sepse Kosovën serbët e kanë okupuar duke vrarë, masakruar dhe dëbuar shqiptarët.
Në të gjitha gërmimet arkeologjike në Kosovë gjenden vetëm relikte Dardane-Ilire, pasardhës të te cilëve janë vetëm shqiptarët.
Serbët në Ballkan kanë ardhur nga Karpatet në shekullin e 6-të, dhe shtetin serb dhe kufijtë e tij i kanë zgjeruar me luftëra të përgjakshme, me vrasje, masakra dhe dëbime të popujve vendas, e më së shumti të shqiptarëve që kanë jetuar gjerë përtej Nishi, dhe për këtë ekzistojnë dëshmi e fakte.
Kishat, manastiret dhe patriarkanat për të cilat thoni se janë serbe, fillimisht kanë qenë objekte kulti të krishtera shqiptare, të cilat serbët gjatë okupimit të Kosovës i kanë ndryshuar dhe përvetësuar. Dhe për këtë ekzistojnë fotografi, dëshmi dhe fakte të shumta.
O Patriark Porfirije, për fat të keq je duke e ndjekur rrugën e Patriarkut Irinej dhe Episkopit Amfiobije, të cilët i zuri mallkimi i Kosovës dhe dënimi i Zotit, duke ndërruar jetë nga COVID-19.
Po ta rikujtojmë se Serbia dhe Kisha Ortodokse Serbe mbeten kanceri në metastazë i Ballkanit, të etshme për konflikte, luftëra, vrasje, masakra, dëbime dhe okupime të trojeve shqiptare për t’i zgjeruar kufijtë e Serbisë.
Serbia dhe serbët për fat të keq me të njëjtin opsion të luftës jetojnë edhe sot në shekullin e 21, kur tërë Ballkani bën përpjekje dhe është angazhuar për forcimin e sigurisë dhe të paqes.
Në Serbi për fat të keq për opsionin e luftës dhe të hegjemonisë janë bërë së bashku edhe udhëheqësit fetarë të Kishës Ortodokse Serbe edhe udhëheqësit shtetërorë të Serbisë.
Patriarku Irinej i Kishës Ortodokse Serbe, tërë jetën e tij e kaloi si luftënxitës ndaj shqiptareve dhe Kosovës.
Episkopi Amfiobije, i Kishës Ortodokse Serbe në Mal Të Zi, më 20 tetor 2020, në një fjalim të tij deklaroi se, “ Me luftë ta rikthejmë Kosovën. Do të kthehemi në Kosovë, është toka jonë. Ajo ushtri është e përkohshme, do ta shuajmë”.
O Patriark Porfirije, mos bëni mëkate ndaj Zotit, ndaj besimtareve, ndaj vetes dhe ndaj botës, sepse edhe vetë e dini fort mirë se serbët në Ballkan janë ardhacakë, dhe se vendlindjen, themelet dhe identitetin e serbëve duhet t’i kërkoni në Karpate nga ku keni ardhur, e jo në Kosovë.
Mos e mashtroni veten dhe të tjerët, sepse historia e serbëve mbështetet vetëm në mitologji dhe gënjeshtra.
E vërtetë është ajo që pasqyron kjo hartë e Enciklopesisë Ruse e vitit 1817, ku Serbia figuron si një shtet i vogël përreth Beogradit, dhe se është zgjeruar duke vrarë, djegur dhe dëbuar shqiptarët.
Si është e mundur që një Serbi aq e vogël siç e tregon harta e Enciklopedisë Ruse e vitit 1817, të ketë luftuar kundër Perandorisë Osmane në Luftën e Kosovës në vitin 1389 me të cilën krenoheni ju serbët?!
Shqiptarët historikisht kanë jetuar gjer përtej Nishi, mirëpo serbët e ardhur në Ballkan në shekullin e 6-të nga Karpatet i kanë zgjeruar kufijtë e Serbisë me luftëra të përgjakshme , me vrasje e masakra duke i dëbuar shqiptarët nga trojet shqiptare.
Shqiptarët janë kombi më i vjetër autokton, me identitet, gjuhë e kulturë më të pastër në Ballkan, dhe se shqiptarët janë kombi më fisnik dhe më paqedashës në Ballkan.
Nuk ekziston as edhe një pëllëmbë tokë e huaj që të jetë e pushtuar nga shqiptarët.
Po ta rikujtoj se sa mizorë e gjakpirës kanë qenë dhe janë serbët, si më poshtë:
Leo Freundlich, hebre austriak, autor i librit me titull “Golgota Shqiptare”, paraqet protestën e tij si shkrimtar kundër zhdukjes masive të shqiptarëve nga ushtria serbe në vitet 1912-1913, duke dhënë fakte të gjalla se ushtria serbe vrau mbi gjysmë milioni shqiptarë të pafajshëm.
Siç shkruan ky shkrimtar hebre në këtë libër, më shumë se 250 mijë shqiptarë u masakruan vetëm në veriun e Shqipërisë gjatë vjeshtës së vitit 1912.
Shkrimtari hebre Leo Freundlich asokohe me banim në Vjenë, është njëri ndër intelektualët e paktë që ruajti koleksionin e të gjitha gazetave prestigjioze të kohës, që tregonin për shfarosjen e së paku gjysmë milioni të shqiptarëve nga serbët në vitet 1912-1913.
Po t’i paraqesim disa fragmente nga ky libër ku pasqyrohen mizoritë barbare serbe ndaj shqiptarëve.
“Me qindra kufoma të masakruara notonin në rrjedhat e lumenjve. Ata që mundën tu shpëtonin sëmundjeve, urisë, plumbave të pushkëve të këmbësorisë dhe gjyleve të artilerisë serbe, grumbulloheshin në vende të caktuara dhe u jepej nga një plumb kokës. Më zi e pësonin ata që fshiheshin në shtëpitë e tyre. Pas kontrolleve të imta që bëheshin për plaçkitje dhe florinj, gjendeshin lehtë dhe thereshin si delet. Torturat më të mëdha i pësonin gratë shqiptare, të cilat përdhunoheshin, më pas lidheshin, bëheshin kapicë, mbuloheshin me kashtë dhe digjeshin të gjalla. Në rast se gratë ishin shtatzëna, u çahej barku me bajoneta dhe pasi u nxirrej fëmija nga barku e vendosnin në maje të bajonetës apo të hunjve. Pas masakrimit serbët pinin verë, këndonin dhe hidhnin valle. Kishte raste që ata gjatë therjes mblidhnin gjakun në kupa dhe e hapnin gostinë me të”.
Masakrat mizore serbe ndaj shqiptarëve Leo Freundlich i përshkruan si vijon: “Afër Shkupit, 2000 shqiptarë myslimanë dhe 5000 të tjerë jo larg Prizrenit u masakruan nga ushtria serbe. Shumë fshatrave u ishte vënë flaka dhe banorët e tyre ishin masakruar. Kur shtëpitë ishin kontrolluar për armë, shqiptarët vriteshin në mënyrën më të thjeshtë, edhe pse kurrfarë armë nuk kishin gjetur në shtëpitë e tyre. Serbët bënë të qartë se shqiptarët myslimanë duheshin zhdukur e çrrënjosur. Ata pohonin se kjo është mënyra më efektive për ta qetësuar vendin”, shkruan në këtë libër.
O Patriark Porfirije, po ta rikujtojmë se vetëm në fund të shekullit të 20-të Serbia filloi dhe kreu tre agresione gjenocidale e vrasëse në Kroaci, Bosnje e Hercegovinë dhe në Kosovë, duke bërë gjenocide trishtuese, duke vrarë, masakruar e dhunuar me dhjetëra mijëra njerëz të pafajshëm.
Në agresionin gjenocidal që Serbia e kreu në Kosovë në vitet 1998/99, ushtarët, paramilitarët dhe policët e Serbisë vranë dhe masakruan më shumë se 13 mijë shqiptarë të pafajshëm, në mesin e tyre edhe fëmije duke pi qumësht në gjoksin e nënës.
Dhunuan në mënyrën më shtazarake e makabre 20 mijë femra shqiptare.
Rrëmbyen nga shtëpitë shqiptare 1643 shqiptarë të te gjitha moshave e gjinive, fati i të cilëve ende nuk është zbardhur.
E bënë shkrumb e hi Kosovën dhe shkaktuan eksodin e më shumë se 1 milion shqiptarëve.
Po ua rikujtojmë edhe disa dromca nga rrëfimet autentike nga libri me titull “ Rrëfimet e femrave të dhunuara në Koasovë gjatë luftës 1998/99” të autores kosovare Luljeta Selimi.
“Ma pushkatuan nënën e vëllanë, kurse mua më dhunuan dhe trupin tim e masakruan për së gjalli me cigare”. Një nga mjeket deklaron se “Vajzës së dhunuar i ishte shqyer mitra dhe se në organet gjenitale i kishin futur rërë, këmbët e gërvishtura dhe mes dy gjinjve me majën e thikës kishte të vizatuar kryqin serb”. Ose rrëfimet e tjera,” Fëmijët vajtonin mbi trupin e përgjakur të babait të tyre të vrarë, e mua më çnderonin vetëm disa metra larg tij”, ” Pasi ma vranë djalin, mua më çnderuan disa ditë me radhë”, “Djalit dy vjeçar ia prenë veshin dhe tre gishtërinj, e pastaj më dhunuan”, “Cigaren e ndezur e fiki në gjinjtë e mi”, “ Më dhunuan dhe me thikë shkruan fjalë mbi trupin tim”, “Më detyronin t’i shikoja femrat që po i dhunonin me radhë”, “Pasi më dhunuan, m’i hoqën thonjtë me dana”, “Motrën e mbytën me kundak të pushkës”, “14- vjeçarja u dhunua në borë”, “Pasi e dhunuan 13-vjeçaren e hodhën në pus”, “Më ç’nderuan para syve të babait dhe nënës”, “Në muajin e tetë të shtatzanisë më përdhunoi para vjehrrës dhe burrit, e pastaj më goditi në gjoks e në bark dhe linda fëmijën e vdekur”, “ Më dhunuan dhe në krah ma vizatuan kryqin serb”, “Pasi i çnderuan tri vajza, ua prenë organet gjenitale…”.
O Patriark Porfirije, ti dhe tërë klerikët e Kishës Ortodokse Serbe besimin fetar e paskeni kuptuar krejtësisht gabim e mbrapsht, dhe se do të jepni përgjegjësi para Zotit.
Pas të gjitha këtyre mizorive që Serbia i kreu në Kosovë, as nga ti dhe as nga ndonjë klerik tjetër nga Kisha Ortodokse Serbe nuk dëgjuam as edhe një fjalë dënimi, pendimi apo mëshire për këto krime që serbët i kryen në Kosovë ndaj shqiptarëve të pafajshëm, e që ishte obligimi i juaj parësor i edukimit shpirtëror, nëse me të vërtetë besoni në Zot.
Ju klerikë të Kishës Ortodokse Serbe, kujtojeni Zotin, dhe mos nxitini urrejtje dhe luftëra kundër shqiptarëve, sepse në jetën e përtejme vendin e keni në Xhehenem.
O Patriark Porfirije, po ta rikujtojmë se sot Kosova është shtet i pavarur dhe sovran, dhe e Serbia u shporr nga Kosova në pranverën e vitit 1999, nga luftëtarët e UÇK-së dhe nga bombardimet 78 ditore të avionëve NATO-s për ta ndalur gjenocidin e Serbisë ndaj shqiptarëve autoktonë.
Në Kosovë sot jeton një pakicë serbe që i gëzon të drejtat dhe liritë e njeriut më shumë se çdo pakicë tjetër në botë.
Kisha Ortodokse Serbe është i vetmi institucion fetar në botë, i cili në vend që ta fisnikërojë shpirtin e besimtarëve serbë, ajo i nxit për luftëra, gjakderdhje dhe okupim të trojeve shqiptare.
O Patriark Porfirije, larg duart nga Kosova, sepse Kosova është tokë e shenjtë shqiptare, e larë dhe e njomur me gjakun shqiptar.
Serbinë, Kishën Ortodokse Serbe, popët serbë dhe serbët për krimet e kryera ndaj shqiptarëve, do t’i mallkojë dhe do t’i dënojë Zoti në këtë jetë dhe në jetën e përtejme.
