Një tifoz që është rritur duke parë Maradonën nga TV se si bënte magji me topin në fushë, natyrisht që ka ëndërruar ta ndjekë minimalisht legjendën në një ndeshje “live” nga stadiumi, e aq më tepër ta takojë për të bërë një foto ose marrë një autograf.
Me shumë fat mund të quhet shqiptari që jeton prej më shumë se dy dekadash në Greqi, Drini Çaushi, i cili nuk është një emër i panjohur për opinionin sportiv. Prej kohësh ai është menaxher futbolli, por njihet shumë për fiksimin që ka në koleksionin e fanellave të skuadrave.
Drini është një i çmendur pas Maradonës që prej vitit 1980, por mbi të gjitha ka pasur shansin ta takojë dhe bisedojë nga afër me legjendën e futbollit. Një histori shumë e bukur që 47-vjeçari e rrëfen për “Panorama Sport”.
Drini, kur e keni ndjekur për herë të parë Maradonën dhe si u bëtë tifoz i çmendur i tij?
Si çdo fëmijë që ndjek futbollin, e ka një idhull. Për mua ai ishte Diego Armando Maradona. Ka qenë viti 1980, kur unë kam ndjekur një ndeshje miqësore mes Argjentinës dhe Brazilit. Aty jam dashuruar me lojën e Maradonës. Në atë ndeshje fitoi Argjentina me golin e tij. Isha vetëm 7 vjeç dhe u bëra i çmendur pas Diegos.
E kisha idhull në çdo gjë që bënte, por në vitet e komunizmit që po jetonim në Shqipëri, nuk e imagjinoja ndonjëherë se do të vinte dita që do të takoja Diegon. Ishte një ëndërr që nisi të mendohej edhe më shumë kur u hapën kufijtë dhe unë më pas emigrova në Greqi. Që atëherë kam ëndërruar se kjo do të bëhej realitet. Të gjithë në Tiranë në vitet ’80-’90 më njihnin mirë dhe sa i çmendur isha për Maradonën.
Cili ka qenë kontakti juaj i parë?
Kontakti im i parë nga afër me Maradonën ka qenë në vitin 2005.
Si ndodhi?
Në nëntor të vitit 2005 ai erdhi në Greqi. Ishte i ftuar nga klubi i Olimpiakosit dhe firma sportive, “Puma”. Erdhi shumë mbipeshë dhe në një gjendje psikologjike të rënduar. Reagonte në mënyrë shumë të çuditshme. Pra, Diego i madh ishte i paparashikueshëm edhe kur e kishe një metër afër…
Pse, çfarë bënte?
Bënte veprime të çuditshme, nuk i duronte dot njerëzit. Siç ishte në lojë, ishte edhe në jetë, i paparashikueshëm. Në ato dy ditë që qëndroi në hotelin “Grand Bretanja” në Athinë, shkatërroi gjithë suitën. I theu të gjitha çfarë ishin në dhomë, pasi nuk kishte rënë dakord me sponsorin për shifrën që duhet të merrte pas ardhjes në Greqi.
Gjithë ky acarim u kuptua sapo ai doli nga hoteli, ku me mijëra fansa e prisnin. Ishte një tërbim i jashtëzakonshëm nga Diego, pasi nuk pranonte njëri t’i afrohej. Por, unë i gjeta mënyrën, duke rënë në sy me diçka që mendoja se ai do të qetësohej kur të më shikonte.
