Je fjalë e rrallë
Bukurinë me vete e merr
Pasqyrë të kam ku shihem
Dhe të shoh
Pikturë që s'fshiheh kurrë
Të pikturoj në det e valë e tij
Atherë bëhesh në re të bardhë
Por pa stuhi
Të ëndërroj
në mijëra ngjyra ylberi
Sa mirë të shoh
Kur më je pranë qiriut të Naimit
Atëherë ngrohemi
në zjarrët prekaziane
Flasim veç për pushkën e lirisë
Të pikturoj
Nē çlirimtaren e atdheut
Në muzëne vargut tim
Sa herë ngritësh e rritësh
Në liri
Në heroinë të kanë bekue zanat
Për të ecur Rrugës së Kombit
E lirë
Më u ba arti im i shtrenjtë
Dhe një ditë ke më u shndërrue
Në hyjri të shenjtë.
Të pa identitet
Mjerisht në zagar mali gjuajnë shpatën
Këta gjarpërinjtë e gjakut të helmuar
Më mirë e gjejnë veten në anakonda
Të pa identitet e të dalurit fare të atdheut
E di se kohërat sjellin edhe ndytësira
Por me këta Apikalipsa as djajtë s'merren
Tru shpërlarë e mbeturina të korbave të zi
Tërë natën në errësirë rrinë deri në agim t'ri
E dehen botën dhe e vranë epokën e lirisë
Nuk i bënë ballë të vërtetës që ju dhembë
Se i kishin sytë të vërbuar të tradhtisë
Sot në shetije e zënë udhën e ardhmërisē
Eh kjo tokë i ruan nē zemër burrat e atdheut
Edhe tradhtarët në një anë ia lenë historisë
Të jetoi Shqipëria luftuan heronjt e lirisë
Në një kohë pa plagë epoka e vet i mallkon.
