Poezi

Kultura

Poezi

Nga: Agim Desku Më: 29 janar 2021 Në ora: 16:14
Agim Desku

Edhe kur s'ka shpresë jeta

Ti çelë si lulet e para të pranverës

Nuk je hije si e thonë poetët

Por,diell që më fal ngrohtësi shpirti

 

Më ty eci rrugëve të jetës se bukur

Mbylli shtigjet e urrejtjes se njeriut

Këndoj i lirë dhe të thuri hymne lavdie

Të shndërroj në lirinë time të fjalës

 

Sa e madhe je poezi

Sa tërë bukuritë e Kopshtit të Edenit

Asgjë nuk të ndërroj me të vërtetën kur ma thua

Më je bërë heroinë e luftërave të shpallura me demonët

 

Historia e jote poezi ka dhembje, por krenare më ty

Plotë plagët atdheu dhe çdo çast je shërimi i saj

Mezi pres mbrëmjet të flasim së bashku me perënditë.

 

Luftëtar

Emër i praruar më ar

(Gjeneral Semit dhe të gjithë luftëtarëve të lirisë)

E di nëse duhet kalue një jetë ferri

Për të jetuar afër portës se kopshtit të Edenit

Peng i fjalës mbeta në pritje kur yjet zbresin tokës sime

Çfarë do më sjellin ëndërrat venedikiane

 

Çdo çast të jetës pres lajme nga frontet e betejave që shekujt s´i ndalojnë

Si ta provoj jetën nëse atdheu m'i ka marr dashuritë e muzës sime

E kam provue të flas marrëzisht kur s'kam më lutje

Kur dhemb për dhemb ķacafytëm deri sa hënës i mungon drita e natës

 

Luftëtar të qofsha fal për çdo udhë që ma ndrite jetën

Tani eci pa frikë se fytyra ime do t'i ngjaj fytyrës së lirisë

Ma ruaj shenjtërinë e flamurit të ngritur betejave të lavdisë

Ngritu dhe pusho qiellit kryeneq

 

Mos u merr me stuhitë kur sjellin shi acarësh

Sa do e ndërroja kohën time më tërë botën çlirimtar

Nëse vetëm një ditë të isha luftëtar betejash

Eh, kështu më mirë do t'i ruaja dashuritë e thyera titanikiane

 

Dëshmitar i kam perënditë dhe zanat që flisnin dikur gjuhën e bac Ademit.

 

Kah po shkon shqipëria ime

 

Shumë herë vdekjet nuk na lanë të jetojmë të lirë

 

Nuk e di nëse jam ende në ëndërr

Si ta di a ka fund ëndrra ime

Njeri nga ne të dy duhet të derdh lot

Nuk besoj se është shkruar më kaq mëkat

 

Kur më se paku të duam Shqipëri

Edhe atëherë kur na rritë fëmijërinë

Më vjen të bërtas malit që nuk më flet

Dhe sa herë t´i protestoj vetes

 

Apo shuhen të gjallët e tu Shqipëri

Jo, lulet çdo vit po çelin trëndafila

Puthjet t´i kam drejtue mes përmes Tiranës

Udhën e Kombit e kemi dëshmitare të fitoreve

 

Ma shpejt tani bëhemi luftëtar të lirisë

Mos e kërkoni kurrë fajtorin

Ndoshta jam unë mëkatar i dashurive të humbura

Se ka pesë shekuj kur kemi harrue të dashurojmë

 

Shumë herë vdekjet nuk na lanë të jetojmë të lirë

Shqipëri dua çdo varg e fjalë të bukur të ju fal

Kurrë ëndrra ime s´dua t´i ngjaj asnjërës përrallë

Fuqinë sikur djajtë të mos na helmonin nëpër ëndërra

 

Më emrin tënd më lidh jeta dhe e vërteta

Cilit t´i them ngrite kokën lartësive të Ozonit

Ty Shqipëri apo ty shqiptar bir i Gjergjit

 

Shqipëri më merr një këngë me lahutën e lashtësisë

Ashtu siç dinin dikur zanat dhe shqipet e Malcisë.

 

Vrasësit e fjalës

Nuk dua të besoj kur më thonë

Ja vrasësit e fjalës

Syve të mi dua t'ju besoj

E di që nuk shihen vrasësit e fjalës

 

 

Vrasësi rri më mua dhe ty

Ai nuk di për zhdukjet

Është errësirë korbi e qytetit tim

Ju duhet i gjallë perandorëve ditën

 

Kanë frikë të burgosurit

 

I kam besue fjalës si gjuhës hyjnore

Nuk ka fuqi askush që e vret

Këtë zonjë qiellore

 

Paskna qenë gabim

Pse kam besue në liri

S'kam mendue Të vritet fjala

As unë e ti

 

Ç'heronj t'ju themi

Vrasësëve të fjalës

T'i lemë se vijnë

Nga ëndrrat e përrallës

 

E vërteta nuk është ëndërr

As përrallë

Diçka kur ma shohin sytë

Mjerisht është e gjallë.

 

 

Titanik

Përse o det nuk përmbyse njërin nga demonët

Nëse veç e deshe vrasjen e dashurive të para

Çfarë ëndrrash i mbyte ende pa lindur dielli i lirisë

Kur luftëtarët ishin betejave për jetë a vdekje

 

Titanik ,emri im i përjetshëm i fjalës se shejtë

Ku ëndrra më nuk është as ëndërr e lirë

Kur loti u vra m´u në mes syve të bukur të Eves

 

Më mirë vrit o det perandorët

Kur heshtjen e kanë vrasje

Se lumturinë e mbyte

Së bashu me simfonitë e Betovenit

 

Tani është bërë vonë t'i rikthehesh buzëqeshjeve

Çdo gjë të shejtë vrave për fjalët e demonëve

Kur hap pas hapi të vijnë pranë

Si qelbësirat e të pa emërve

 

Kurrë më mos u kthe në emrin e bukur që kishe

Në buzëqeshjet që vetëm unë dhe dielli i dinim

Nuk e kemi mendue kurrë këtë ditë

Kur me diellin shndërrohemi në armik.

 

Prapë itaka

Kohën homeriane më duhej ta gjej

Edhe nëse e paguaj me çmim të jetës

Mjaft jetova në kohë të pakohë

 

Nuk kishte verbëri as jeta dhe sytë e tij homerian

 

Me ç´gjuhë t´i flas botës prapë për Itakën

Shtatë pash nën dheun pellazg jetojnë legjendat

Edhe para Krishti jetohej me bukuritë e Tanagrës

 

Nuk është Itaka vetëm ëndrra ime në jetë

Gjuha e Zotit dhe feja e Kastriotit më falën dritën

Shekujt e dreqit ç´ma këputën rritën

 

Kurrë nuk mallkova edhe pse ma vranë të vërtetën

Pafajësinë time ma kthyen në mallkim e mjerim

Edhe me zotnat humba rrugën e takimit sy me sy.

 

Mbreti i fjalës

Tër jeta më është ëndërr

Si ta vëjë kurorën mbretërore

mbi kokë

 

Ta ruaj fjalën e shejtë shqipe

Si dikur gjysh e stërgjysh

Duke ecur tehut të shpatës

se Gjergjit

 

Fjalën e shenjtë e kam kujtim

Nga ti Doruntina

Vetëm atëherë jemi miq me fjalën

Unë e atdheu

 

Fjalën e ruaj për lutje shiu

Kur trëndafilat kanë etje

Pa aromën e tyre

Sytë e ballit nuk shohin dritë

 

Me fjalën për pak dritë dielli

Dua të ndaj çdo dhembje Doruntina

Secilën plagë ta ruajmë nga demonët

Borxh të kam fjalë

Të mbaj pranë diellit

Flakë të bëhemi të tre

Unë, ti dhe fjala.

 

Ndalo çmenduritë e Evës

Kur çmenduritë e Evës i mungojnë jetës

Më ndalo nëse krijoj varg dielli

Ah, botën e krijuen mëkatet e Adamit

Marrëzitë e saj çdo çast më bëjnë të krisur

 

Krenarinë e ndamë në dysh dhembjesh

Atëherë kur jeta na u bë plagë betejash

Kur luftonim vetëm për sot pa kohët tjera

Të nesërmen kurrë nuk e kisha në mendje

 

Shekujt më ndaluan të udhëtoja si kalorës venedikian

Sa më dhemb që linda në kohë demonësh

Një jetë qenqe po e bëj sikur të isha prapë refugjat

Tani duhet ikur për të mos ju pa fytyrat prej tradhtarësh

 

Ç´tu desh Zoti im të krijosh këto fytyra të bardha

Kur në thellësi zemre kanë katran të zi

Mbahen si ushtarë të djallit këta langoj të ri

Botën e sfidojnë me të palarat e pallavrave të tij

 

Ec e mos ndalo çmendurinë e djajve të dashuruar

Kur toka dhe bota më s´do të rrinë pa sytë e Evës

Nëse fundin e betejave e shohim si fund të mëkatit

Ngritni dolli të dehurish se edhe fjala më është dehur.

 

Në ç´fjalë më rri dielli

- Nuk vdes fjala për pa vdekur secili tradhtar i tokës dhe qiellit-

Me ngrohtësinë e diellit e kalova ditën sot

Në ëndrrën për një jetë pa ëndrra

Sa herë i shndërruar në luftëtar të fjalës

T´i mbetem besnik emrit të saj të shejtë

 

Nuk është fjala mish për ta ngrënë hijenat

Por një gur që bën mur deri tek Rozafafa

Kur gjysh e stërgjysh u murosëm për të jetue me diellin

Dhe sot vallë e ruan ende dikush Kalanë e fjalës

 

Cili vdiq si luftëtar i fjalës se shejtë

Cili mbeti vrasësi më i zi i shejtërisë se saj

Që mbyet një shekull dhe shuan një ëndërr

Nuk çanë kokën a jeton apo vdes fjala

 

Dymijë vjet bëra udhë për të dielli

Secilën kohë isha bashkë me fjalën

Për pak u zumë me djajtë dhe ca korba nate

Ndaluam stuhitë që i kishin krijue tokës

 

Nuk vdes fjala për pa vdekur secili tradhtar i tokës

Atëherë luftëtarët do t´i numërojnë betejat e fituara

Çdo ditë rri agut duke rujtur me gjelozi daljen e dritës

E di fjala e flaka e diellit më falin jetë edhe përtej saj.

 

Lojë shahu

Çfarë i kërkuan mbretëreshës Teutë në lojën e shahut

Të shndërrohet në heroinë të betejave për tokën e shejtë

E kam vështirë të luaj pa ushtarë të saj nëpër metropolet evropiane

 

Nuk fitohen betejat vetëm me fronin e mbretit

Gjashtëmbëdhjetë shekuj para Krishti ka fillue loja ime

Në mbretërinë pellazge të Tanagrës të gjithë flisnin shqip

E lexova Homerin kur shëtiste i lirë në dritën e fenerit rrugëve të Athinës

 

Me flakën e dritës pellazge shënoj Iliadën dhe Odiseon

Tragjedi shekspiriane po luhen edhe sot në tavolinën e lojës se shahut

Ma kërkojnë që toka ime prapë të mbetët edhe pa Zotin tim

 

Sepse ne që nuk kemi mbret nuk i dimë rregullat e lojës se shahut

Tradhtitë e zunë ngushtë fisnin tim dhe të Gjergjit

E di që jemi të vonuar në beteja edhe në lojën e shahut

Këmbëkryq e kemi kalue kohën pa pasur guxim të jemi arti vetë

 

Kështu as Zoti nuk na ka dashur sepse ai e do vetëm të guximshmin

Ende jetës si duket i falemi ëndrrat që vrasin të bukurën e detit

 

Kur do ta zëmë kohën e lojës se betejave për dritën e diellit

Nëse piktorët ende pikturojnë fytyrat korbiane

Si do të na fal atdheu kur rapsodet këndojnë tradhtitë

Nëpër legjenda nuk jetohet i lirë pa fitorët e lojës se shahut.

 

Larg diellit

Përse kaq larg është udha për të ti o diell

Përse mendimet më janë rënduar që në mëngjes

Kur flaka e jote u bë dritë për emrin tim të shejtë

Ç´farë faji kanë ditët e mia kur stuhitë të mbuluan

 

Apo nuk dita të bëhem një donzhuan Romeonian

Ta kthej Vendikun në ëndrrën për dashuritë përrallore

Nuk ka asnjë fuqi korbiane që më zhdukë nga jeta e lirë

Është besa dhe fjala e shejtë kur zotnat ma lanë kujtim

 

E di që bota mendon që kurrë s´do takoj dritën e diellit

Si ma thot shpirti, sa afër jam drejt rrugës për të ti

Fjalët e bukura dhe buzëqeshja e jote m´i ndanë orët

Për të përqafue aq fort sa valët e detit të ngritën në stuhi

 

Atëherë asnjë trëndafil më nuk mbetët i etur tokë se tharë

Nëse unë mbes pa fjalë s`jam fajtor pse u deha

Kurrë më nuk dua të rri larg teje për asnjë çmim të jetës

Jetoj e vdes për diellin për aq kohë sa ti më fal ngrohtësi

 

Sot dua të fluturoj për t´i zënë fluturat para se të zhduken

T´i emëroj në hyjni, n`flakë dielli, n`shejtëri jete, n`ëndërr për t´u ngritur mbi ozon

Krejt kjo jetë edhe nëse kurrë nuk ia fitova dashurinë diellit më është hyjnore

Fytyrën e kam si lumi i Cemit pa asnjë njollë tradhtie që dallohëm nga demonët

Kjo më jep jetë, më jep emrin e pastër Agim dhe të ngritëm ndoshta edhe mbi Olimp.

 

Ç´këngë i fala diellit

(Dedikim Diellit)

E kam përjetue ferrin e shekujve mbi supe

Por kurrë nuk harrova t´i ujiti lulet

Që i falnin aromë jetës sime

Njëqind këngë ia fala diellit

 

Për ta bërë emrin tënd legjendë

 

Shpirtin e riktheva në kujtimet tua

Atëherë kur deti ishte valë piktoresh

Mezi arrita të jetoj deri këtu pa frymë lulesh

U mbajta fal buzëqeshjes se syve të fluturave

 

Të vetmet trëndafila që ishin jeta ime e shejtë

Nuk e kam mendue se lulet më lexojnë pikëllimin

Në dhembje bëhen vetë arti i fjalës se bukur

Nuk di a mund të gjej shërimin e plagëve pa shërim

 

Cili do isha nëse do të pikturoja fytyrën e buzëqeshur

Ndoshta do ia kaloje Mona Lizës se fshehur

Ti që e di se zhdukja e jote krijon tragjeditë e Shekspirit

Edhe unë e di që bëj shumë zhurmë për asgjë

 

Do më thoshnin Hemingueji, Lasgushi e Serembe

Të vërtetën askush deri më tani nuk e ka gjetur

Një yll sonte ka ndriçue mbrëmjen time fatlume

Për besë ju besoj yjeve vetëm atëherë kur më ngrohin

 

Me ngrohtësi dielli matet shpirti i vargut të lirë

Të fytyrës të asaj që krijon vargje të jetës sime.

 

Si ta akuzoj zotin

Dua ta akuzoj Zotin për mëkatet e njeriut

Për mëkatet e Zotit cilin njeri duhet fajësue

E them pa frikë se betejat e gjyshërve nuk kanë humbës

Fitoret janë lulet kur i vëjmë përvjetorëve të pavdekësisë

 

E kam mendue se më mirë të jem unë mëkatar i akuzimit

Nëse Zotin tim e kam dashur më shumë se veten

Përse tokën time ma ndajti në dysh dhembjesh

Përse plagët e shekujve m´i la të kullojnë deri me sot

 

Kam për të thënë edhe për demonët që më sillën vërdallë

Dua të akuzoj Zotin për ca fytyra tradhtarësh

Që kanë krijue foletë nëpër ahengjet e djajëve

Mbushin gota e kupa errësirave korbiane e puthin çupa

 

Si të most të akuzoj Zoti im kur e them të vërtetën

Krijove perandorë kur isha vetë ferri pa dritë dielli

Kur më prangosën demonët që ti ju fale jetë për t`i gëzue

Qofshim njeri nga ne të mallkuar apo unë pse nuk dita me protestue.

Marrë ng vëllimi ,, dialog me vetveten’’, që së shpejti e sheh dritën dhe do jetë dhuratë për lexuesit e mrekullueshëm.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat