Eu ç’janë kthye bilbilat
-e kthyer në baladë të shenjtë
Kjo tokë kurrë nuk rri pa zot
Edhe kur mendohet se ka veç stuhi
Një shpirt i fortë është rikthye t'i jep fuqi
Sot e shkruar për të uruar më gjithē zemër
Sërish në njëqind vjet tokës i lind një mbret
T'ia rikthen dahurinë e këngës se bilbilave
Edhe ëndrrën e njeriut të lirë për të jetu
Më lot shpirti e lule çlirimtarët me i kujtu
Sot dashuro për tokën e nënlokës sime
Për heroinën e luftëtarit që e rriti jetime
Dashuritë e tyre i lanë nëpër duar të thata
N'shi e n'borë pa e gëzue shpirtin e ngrata
Kemi më u rritë çdo ditë ma shumë se lulet
Stinët e vitit kemi me i ba pranvera të diellit
Tragjeditë shekspieiane i lemë në kujtime
Ecim para flakës së ndezur të burrënisë
Tani kam me u ba i lirë së më quajnë Ilir
Sytë m'i shohin puthjet e lëna n'gjysmë
Të pi me Heminguejn nuk është ma tradhti
Hero i bëhem veç tokës e dashurisë sime.
DALLËNDYSHJA E MJEDËS
Vitet e ikjes
t`i qava
Me lotin e nënës
e lava shaminë
e çlirimtares sime
Etjen e tharë
të ngrirë
ua fshiva
acarëve mëkatarë
Sot je rikthyer
sërish në trëndafila
të çlirimtares
Tani në fytyrën e nënës
Diellin e shoh
tërë dritë .