Mbi kodra t’atdheut tim qielli seç përflaket
Një lot më shkëputet kur shoh epitafet
Për një dashuri të vlefshme sa jeta
Bij e bija ranë për trojet e veta
Unë poeti vetë i kredhur në mendime
E kujtoj t’kaluarën e kësaj Toke Trime…
Sonte i mbylla të gjitha portat e vegimit
As muza t’mos më vijë t’më shpie drejt trishtimit
Atdhe, dua të vdes në Ditë të Ribashkimit
Për Ty Atdhe i dashur krenarisht vargje shkruaj
Për vlerën e tëndit emër dashuri në zemër ruaj
Prej lindjes e deri në amshim, Për ty, Atdhe
Dashuria jote-flakë yjesh shndrit pa ndërpre’
Dhe vargjet do t’i shkruaj aq sa di e mund
Në poezinë time do të jetosh pa fund
Nëse s’kam letër, në bjeshkët tua të bekuara
Po të më mungojë pena, me eshtrat e bijve tu do të shkruaj
Poezi dhe vargje të gurëzuara
Dhe ngjyra e penës nëse do të më mungojë
Për ty Atdhe i dashur Diellit do t’i lutem
Që ngjyrën e tij të kuqërremtë mua t’ma dhurojë
Por vargjet për ty kurrë nuk do të shkëputen.
