Bëhem lot në syrin tënd
lot që djeg qerpikun
edhe pika në na rëntë
nuk e tradhëtojmë mikun
bëhu lot në syrin tim
lot që djeg harresën
në çdo mbrëmje në çdo agim
në shpirt mbëltojmë shpresën…
E kuptoj dhimbjen dhe mallin tënd
(bimës së poetit Ymer Elshani-Teutës)
dhe sa herë nisesh kalon tokë e det
ëndërron të takosh babain tënd poet
ëndërron të takosh vëllëzërit nënën
tek bisedojnë me diellin dhe hënën
dhe ata të presin…të presin në heshtje
në shpirt e zemër të shpërthen reshje
e kuptoj dhimbjen dhe mallin tënd
dhimbja është e fortë malli është i rënd
për ata të dritës që rojë i bëjnë atdheut
tokës së të parëve,emrit të Skënderbeut
unë e përjetova dhimbjen me sytë e tu
nuk e dua shembjen por vështirë me qëndru’
Teuta,më fal për këto vargje më fal nëse mundesh
nga malli për poetin-Ymerin edhe deti tundesh…
Ku
ku është truri ku janë farat
ku është gruri ku janë arat
ku është kopshti ku perimet
ku janë fushat ku janë gëzimet
ku është bariu ku janë delet
ku janë shtëpitë ku themelet
ku është vëllai ku është motra
ku janë gurët ku është votra…
Në mallin tim
gur valë gur valë valë gur valë gur
asnjherë bashkë nuk bëjnë mur
guri qëndron hatri s’i ngelet
edhe kur vala ia gërryen themelet…
kështu është që kur i krijoi natyra
kështu do të jetë dhe në vazhdim
herë bardh e zi herë ngjyra ngjyra
si ëndërr shpirti në mallin tim…
Loti
rrjedh e rrjedh
rrjedh e s`ndalet
loti ynë i valët
rrjedh e rrjedh
fytyrës sonë të dyllët
loti ynë i yllët
rrjedh e rrjedh
rrjedh shpon dhe muret
loti ynë i gurët
rrjedh e rrjedh
rrjedh e kripos n`zemër
loti ynë pa emër...
